Άρθρο του Μιχάλη ΜΙΧΑΗΛ, Ανθυποπυραγού ε.α.

Μετά από 20 χρόνια συνεχόμενης υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης και έλλειψης μέσων, υποδομών, φιλότιμης προσπάθειας αλλά και υπομονής, η «ευκαιρία» που ωρίμαζε χρόνο με τον χρόνο μέσα από την εφαρμογή των εγκληματικών τους πολιτικών στον τομέα της πυρασφάλειας και της δασοπροστασίας της χώρας, ήρθε σαν σοκ για όλη την ελληνική κοινωνία. Εκατόν δύο νεκροί, χιλιάδες κατεστραμμένες περιουσίες και δασικές εκτάσεις.

  Το προσδόκιμο ζωής στον κόσμο αυξήθηκε κατά 5,5 χρόνια την τελευταία 15ετία, όμως η άνιση πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας διευρύνει την «ψαλίδα» του προσδόκιμου επιβίωσης μεταξύ πλουσίων και φτωχών.